I si tiande novellesamling tar Frode Grytten oss med til Oslo, Bergen, Torrevieja, Sotra, Paris, Las Vegas og det maskuline garasjeland.
“Dette var min første sommar i Garasjeland. Juli kom med ei hetebølge som varte i tre veker. Midt på dagen steig temperaturen til over førti grader. Far min hadde ikkje investert i kjøleanlegg, så om nettene sette vi oss i bilen og kjørte ut på dei opplyste motorvegane. Han ville sjå skogbrannane som herja langs kysten. Ei natt stansa vi på ein nedlagt bensinstasjon, steig ut og blei ståande. Oske fall frå himmelen, nesten som snø, bare at ein blei svart på tunga om ein fanga dei gjennomsiktige flaka”.
Ein sekstenåringen flyttar inn i farens garasje i garasjeland, og dei rekordvarme sommarvekene der skal merke han for livet. Den unge mannen i «Oslo» kjem tilbake til heimbyen for å få hemn. Det gifteklare paret i «Den siste øya» har investert i drømmereisa som ifølge operatøren vil gi dei isolation level: High, men er dei heilt åleine? I «Inntrengar» stirer eit norsk par forundra inn på mannen som med spansk lov på si side har flytta inn i feriehuset deira. Polakken i «YNWA» er langpendlar med jobb på vestlandsk fiskeslakteri og ei gryande erkjenning av at Norge er meir enn lykke og frisk luft. «Slutten på historia» skildrar eit vakkert møtet mellom to tidligare kjærastar ein sur kveld den spesielle våren 2020.
Frode Grytten viser korleis folk som er drive av lengt og kjærleik og fanatisme, søker fellesskapet, men heile tida med einsemd og isolasjon som like sannsynlege utfall. Som alle drømmarar må dei ta konkrete val og nærme seg andre personar på eit vis som trugar med å rasere illusjonen om det perfekte.
